Voorstellingsvermogen
Ons voorstellingsvermogen heeft grote invloed op ons voornemen. Het voorstellingsvermogen laat ons zien wat we willen bereiken met het voornemen. Is bijvoorbeeld je voornemen om een marathon te lopen en je stelt jezelf voor hoe je voor een juichend en applaudisserend publiek de finishlijn over rent. Dan ervaar je een ‘mentale verwezenlijking’ van je voornemen. Deze virtuele simulatie van vervulling geeft aan dat we het geloven en kunnen, en dit alles geeft ons motivatie. Waar we vaak niet bij stil staan, is dat ons voorstellingsvermogen een dubbel snijdend zwaard is. De andere kant is dat je in gedachten je beloningen al hebt ontvangen. Nadat je in jouw voorstelling de voldoening al hebt geproefd en mentaal je gewenste toekomst bereikt hebt, kunnen je de motivatie ook verliezen. Of je nu net begint met je voornemen of het al een langere tijd doet, je voorstellingsvermogen kan ons kracht geven of er compleet het momentum uit halen.
Stoppen met je voorstellingsvermogen is niet echt mogelijk. We gebruiken het bij vele dagelijkse activiteiten onder andere bij het oversteken van een kruising. We stellen ons voor wat het verkeer gaat doen, van waar we nu staan en beslissen dan bijvoorbeeld om over te steken of te wachten. In dit voorbeeld zien we hoe je voorstelling samenkomt met je huidige realiteit. Door het zelfde te doen met voornemens, kun je het resultaat voorstellen van je voornemen en dan zien waar je nu staat. Doordat we de voorstelling samen zien in contrast met de huidige situatie blijft er een energie stromen zolang het voornemen nog niet vervult is.

Standvastig
Iets dat we veel zien bij voornemens is dat mensen vast lopen op obstakels en hierdoor stuk lopen. Vaak praten mensen ook over het overwinnen van obstakels en dan zijn sommige bergen te groot en te machtig om te overwinnen. Ook al kun je een obstakel overwinnen dan kom je bij een volgende obstakel en de volgende. De aandacht is gericht op het overwinnen of oplossen van een probleem in plaats van je aandacht te richten op je voornemen. Tijdens een slipcursus werd je gevraagd een scherpe bocht te maken op een gladde weg (olie) en zo een andere weg in te rijden tussen twee banden door. De eerste keer word je gevraagd om je te richten om niet tegen de banden, het obstakel aan te knallen. Wat gebeurt er? Natuurlijk, je knalt tegen de banden aan. De volgende ronde vragen ze je te richten op waar je naar toe wilt gaan, waar je wilt uitkomen. Heel natuurlijk rijd je vrij moeiteloos tussen de banden door de andere weg in. Vastlopen op obstakels is dat je aandacht zich gericht heeft op het obstakel. Bijvoorbeeld een obstakel zoals geen zin of vermoeidheid hoeven we niet te overwinnen of op te lossen. Je onderneemt gewoon de acties die nodig zijn voor je voornemens en volgt je planning. Dit is de prijs die we betalen, sommigen delen van de reis kunnen door modder zijn, tegen de wind in of met slecht weer. Blijf standvastig met je aandacht gericht op het nu en je voornemen.

De weg van de krijger
We hebben allemaal een beeld dat we geen fouten mogen maken, niet mogen falen of mis stappen mogen maken. Dit is allemaal goed en zelfs nodig! Als we vallen, dan staan we weer op, hoe vaak het ook gebeurt. Zitten we vast dan richten we ons op de mogelijkheden en als we verdwalen dan richten we onze kompas weer op het voornemen. Lopen we in het donker, en zien het pad niet meer, dan blijven we standvastig gericht op ons voornemen. Je komt je ergste vijand tegen en je grootste vriend – Jezelf. De weg van de krijger gaat niet over vechten maar over het kennen van je zwaktes en krachten. Het gaat niet om winnen maar het gaat over het Leven. De ongemakken van de voornemens, wat het allemaal kost, zijn het waard. Of je nu je voornemen vervult of niet, de echte prijs is de lessen die we leren, de ontwikkeling die we doorgaan, de ervaring, kracht, vrijheid, enz.